กลายเป็นหัวข้อพูดคุยถกเถียง จะเอาอย่างไรดี จะเปิดหรือไม่เปิดด่านชายแดนไทย-เขมร

มีทั้งไม่อยากให้เปิด เพราะยังไว้ใจเขมรไม่ได้ โดยเฉพาะกลุ่มประชาชนที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากการสู้รบ ต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก ยังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่ผ่านมา

หรือบางกลุ่มบอกว่าต้องรอให้เรื่องความมั่นคงเสร็จสิ้นเรียบร้อยก่อน แล้วเศรษฐกิจการค้าค่อยตามมาทีหลัง

หรือบางพื้นที่ซึ่งไม่มีสถานการณ์สู้รบ เหตุการณ์ไม่ตึงเครียด เสียงของผู้คนที่นั่นก็อยากให้กลับมาเปิด หรือผ่อนปรนมากขึ้น เพื่อจะได้กลับมาค้าขายตามปกติ ทุเลาปัญหาปากท้อง การทำมาหากิน ขาดแคลนแรงงาน

เพราะหลังปิดชายแดนมา ตั้งแต่เสียงปืนลั่น 24-28 ก.ค.2568 เป็นต้นมา เศรษฐกิจการค้าข้ามแดนระหว่างกันพินาศย่อยยับ

นี่ยังไม่นับบรรดาพี่น้องเครือญาติสองฝั่ง ที่ไม่ได้มีโอกาสพบปะไปมาหาสู่ระหว่างกันอีกด้วย

เกี่ยวกับเรื่องนี้ นายกฯ อนุทิน ชาญวีรกูล ให้สัมภาษณ์ว่ายังไม่เปิด การจะเปิดด่านได้จะต้องทำข้อตกลงต่างๆ ทั้งการเจรจา และทางการทหาร โดยจะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของประชาชนและของประเทศ คือจะต้องไม่มีการยิงกัน หรือมีอาวุธมาจ่อกัน

นายกฯ อนุทินบอกด้วยว่าเมื่อได้เข้าไปบริหารประเทศอย่างเป็นทางการก็จะให้ข้อสั่งการ หรือนโยบายกับรมว.กลาโหมในรัฐบาลชุดใหม่เข้าไปดำเนินการ ทั้งการถอนอาวุธและกับระเบิด เพื่อสร้างความมั่นใจว่าเกิดความปลอดภัยกับผู้คนทั้ง 2 ประเทศ

“กว่าเราจะไปถึงจุดนั้นยังอีกไกล แต่เราก็ต้องไปถึงจุดนั้น จะให้ เราทะเลาะกับเพื่อนบ้านไปชั่ว กัลปาวสานคงเป็นไปไม่ได้”

นั่นคือท่าทีของนายกฯ อนุทิน ต่อการตัดสินใจจะเปิดด่านชายแดนไทย-เขมรหรือไม่

ขณะเดียวกันก็เริ่มมีเสียงจากผู้ประกอบการ และประชาชนส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะแถบจันทบุรี และตราด ซึ่งไม่ใช่พื้นที่สู้รบ และไม่ตึงเครียดเหมือนฝั่งอีสานใต้

จึงอยากให้เร่งเจรจาผ่อนปรนในส่วนนี้ เพื่อจะได้ลืมตาอ้าปากด้านเศรษฐกิจการค้า

นับเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ ถ้ารัฐบาลอนุทินเข้ามาทำงานเต็มตัว และลองนำไปพิจารณา